qəti

sif. və zərf <ər.>

1. Rədd edilməsi mümkün olmayan, etiraza yol verməyən; pozulmaz, möhkəm. Qəti əmr. Qəti tapşırıq. Qəti qərar. – Sarxan xırıltılı səsi ilə kinli və qəti dedi: – Qoy öldürsünlər. . M. Hüs.. Sübhanverdizadə qəti bir ahəng və pıçıltı ilə: «Belə, ancaq belə!» – dedi. S. R..

2. Son, axırıncı, həlledici. Qəti cavab. Onunla qəti danışmaq lazımdır. – Hüsaməddin Qətibənin sözlərinə qəti cavab vermədi. M. S. O.. Burlaxatun son qəti dəqiqələrin gəldiyini hiss edib, . . vəsfəgəlməz iztirablar çəkirdi. M. Rz..

3. Tam yəqinliklə, tamamilə, möhkəm surətdə. Qəti demək olar. // Tərəddüdsüz, sarsılmaz, möhkəm. <Barxudar> əlində paket iri və qəti addımlarla qutuya yaxınlaşanların ayaq səslərini eşidirdi. M. C..

4. Ən təsirli, ən şiddətli, ən kəskin, ən güclü. Qəti tədbir görmək.